Een sportauto voor een zacht prijsje. Wie wil dat nou niet? De stoere look, lage zit en een krachtige motor. Peugeot heeft dit helemaal begrepen. Van voren is het helemaal Peugeot, maar voor de rest… Wauw!

Wauw. Eigenlijk omschrijft dat ene woord deze hele auto. Ik ben positief verrast. Ik had niet verwacht dat deze auto zo goed zou zijn. Natuurlijk zijn er een paar schoonheidsfoutjes, maar deze auto maakt wat los bij mij. Ik vind hem gaaf.

Catwalk
De eyecatcher van deze auto is de… uh ja, het is een eye catcher. Hij ziet er waanzinnig goed uit. De RCZ is werkelijk een plaatje. In het echt nog mooier dan op foto’s. Hij heeft de lijnen die een sportwagen moet hebben: breed, kolossale heupen, dikke kont en een prachtige glooiing in het dak. Deze auto is Jennifer Lopez! En ook van binnen stelt deze Peugeot niet teleur. De stoelen zien er prachtig uit en het dashboard oogt sportief. Oké, het had van binnen wel iets spannender gemogen, maar je moet ergens een lijn trekken. Puntje van kritiek is het scherm van het navigatiesysteem. Deze zit erg ver naar voren waardoor je uit je stoel moet komen om het te bedienen. Niet de meest comfortabele en handige positie. De (rest van de) knoppen zitten overigens prima binnen handbereik.

Wanneer ik mij in de prachtige stoel nestel, word ik helaas wat teleurgesteld. De stoel kan net niet ver genoeg omlaag en geeft weinig zijdelingse steun. De stoel is duidelijk geprofileerd voor de wat bredere medemens. Ik word niet vastgegrepen zoals ik had gehoopt. De hoofd- en beenruimte, daar is helemaal niks mis mee. Toch kan ik een licht gevoel van claustrofobie niet onderdrukken. Alles om mij heen is zwart: de lak van de auto, de leren bekleiding op de stoelen en het dashboard, de deurpanelen, de middenconsole en ook de hemelbekleding is zwart. Het enige dat nog een beetje licht verschaft is de grote achterruit. Persoonlijk heb ik graag meer licht om mij heen en zou ik voor een lichtere kleur leer gaan. Achterin zijn nog twee zitplaatsen verstopt. Verstopt, letterlijk. Zitplaatsen kan je ze moeilijk noemen. Ruimte voor benen en een hoofd ontbreekt volledig. Je boodschappentas vindt er wel een prima plek, al zal moet je die wel goed vastsnoeren om glijden over het gladde leer tegen te gaan.

Lichtvoetig
Tijd om op pad te gaan. Na het omdraaien van de contactsleutel word ik verrast door een diepe grom uit de dubbele uitlaatpijp. Dat belooft veel goeds. De auto moet in zijn achteruit van het parkeerterrein gereden worden. Geen moeilijke opgave? Nou, die prachtige heupen nemen een hoop zicht weg. Leuk als je onderweg bent, minder als je achteruit moet manoeuvreren. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden toch? Ik zou in ieder geval direct tekenen voor een setje parkeersensoren.

Het eerste deel van de rit gaat over een industrieterrein. Hier is duidelijk te merken dat de auto niet is afgesteld om comfortabel naar het zuiden van Frankrijk te cruisen. De vering is kort en de demping hard. Dit in combinatie met de 19 inch laagprofiel banden onder de testauto en de directe besturing maakt de auto hobbelig en nerveus. Gelukkig versterkt dit alleen maar het gevoel van een ‘echte’ sportwagen, en belooft dit bovendien veel goeds voor de komende landweggetjes en slingerende dijk! Ik heb der zin an!

Tussen mij en de dijk ligt nog één obstakel: de provinciale weg. Erg? Nee hoor, kan ik mooi die 200 pk uitproberen! Ik draai hem rustig de rotonde op, neem de eerste afslag en stap hem flink op z’n staart. Even lijkt hij niet thuis te geven, maar dan komt de turbo erin. De toerenteller wijzer van de toerenteller zwiept hard heen en weer. De versnellingen vliegen erdoorheen en voordat je er erg in hebt rijd je illegale snelheden. Leuk, spectaculair, maar het kan sneller. De eerste en tweede versnelling zijn erg kort. Om de 100 km/h te passeren moet je net nog even naar z’n drie, dat kost tijd. Een langere overbrenging van de eerste en tweede versnelling en je snoept zo een paar tienden van de acceleratie af. Maar ach, waar zeur ik om? 7,5 Seconde is snel. Sneller dan mijn auto in ieder geval… En als je een keer de ruimte hebt: dit wagentje moet zonder al teveel moeite 237 km/h halen. Netjes, maar niet wereldschokkend.

Dijk van een auto
Waar de RCZ echt tot zijn recht komt is op de dijk. Een kilometers lange slingerende weg strekt zich voor mij uit. Gas geven, remmen, scherpe bochten, lange doordraaiers. Hier voelt de RCZ zich thuis. De directe besturing, gretige motor en uitstekende grip komen hier helemaal samen. De auto helt nauwelijks over en schuift pas laat over de voorwielen weg. De vele fietsers op de dijk zitten mij nu eens niet in de weg. Ik ben juist blij dat ze er zijn! Het weerhoudt mij veel te hard te gaan. Afremmen voor een fietser, er rustig voorbij en daarna vol op het gas. Keer op keer weer die duw in je rug. En had ik al verteld over die geweldige brul? Het aanzuiggeluid van de turbo? Dit is genieten. Ik ben verslaafd! De 1.6 THP met 200 pk past perfect bij deze auto. Het mag zelfs ietsje meer zijn. Ruimte voor een RCZ RC heren Peugeot?

Conclusie
Ja, ik had het aan het begin eigenlijk al verklapt hè? Ik houd van deze auto. Ik houd van de extravagante looks, het geluid bij vol accelereren, het rijgedrag. In welke kleur je deze auto ook kiest, opvallen doe je. Hij is stoer, opvallend, speciaal. Voor 35 mille heb je een hele leuke auto die je buurman gegarandeerd niet heeft. Er zijn wat mij betreft twee grote minpunten: de stoelen geven (mij) onvoldoende steun en het dak kan niet open...

--> Copyright © 2011-2016 <--