Als er één racegame is waar jaren door menig autoliefhebber naar is uitgekeken, dan is het wel Gran Turismo 5 voor de Playstation 3. Keer op keer werd hij uitgesteld. Het duurde zo lang dat Sony besloot eentussengame uit te bregen: Gran Turismo 5 Proloque. Een teaser voor wat komen ging met slecht een handjevol circuits en een (behoorlijke, dat wel) berg auto’s. Maar ook hierna duurde het laaaaaaaaang. Tot dat ene moment! Hij was er dan eindelijk, en...

SNIF
Viel dat even tegen! Ook is was zo een drol die een pre-order had geplaatst. Want wat een teleurstelling. Ja, het ziet er waanzinnig mooi uit. Ja, er zijn verschillende spelopties. Ja, je hebt de keuze uit veel (vette) auto’s en uitdagende circuits. Maar waar het echt om draait, het rijgevoel en rijgeluid. Dat valt me een klap tegen! Sensatie van snelheid? Uh, nee. Vet motorgeluid? Uh, nee. Lekker wegracen? Uh, nee.

Racen
De Gimmick van Gran Turismo is de verscheidenheid aan auto’s. Van een klein gaar boodschappenwagentje tot aan een hele dikke supercar. Je races werkelijk met alles. Het enige dat ik nog mis zijn de bestelbusjes. Lijkt me gewoon cool. Met je Volkswagen Caddy een Mercedes SprinterLong Wheelbase uitdagen. Fantsatische toch? Ik zeg: uitbreidingspakketje.

Terug naar de realiteit. De kleine stadrakker Toyota Aygo zit gelukkig wel in het spel. En ja, racen met dit ding kan best lachen zijn. Alleen niet in dit spel... Want wat een traaaaaaaaaaageeeeeeeeee gameplay. Voor je gevoel kan je lopend het circuit nog sneller ronden. Het spel geeft je geen enkel gevoel van snelheid.Of je nu met 200 km/h een lastige bochtencombinatie temt,of met 300 over het rechte eind knalt. Nooit heb je het gevoel echt snelheid te maken. Je kan je dan ook wel voorstellen dat een ritje in een Aygo met slechts 68 pk een treurige ervaring is. Oma met haar rollator zeg maar. Wat een blamage!

Maar ho! Wacht! Dat is niet het ergste hoor. Neeheej. Want waar krijgt een echte petrolhead kippenvel van? Wat zet de nekharen recht overeind? Wat laat een liefhebber kwijlen? Juist. Het motorgeluid. Een gorgelende V8, een hoog jankende V10 of een zingende zes-in-lijn. Het ene geluid doet je meer dan het andere, maar ervan houden doen wij. En daar gaat het hopeloos – en dan ook heel erg hopeloos – mis. Wat hoe klinkt het in Gran Turismo? Komt ie. Een heerlijk vette gorgelende Amerikaan: Heeeeeeeng, heeeeeeeeng, heeeeeeeeeeeeeeng. De atmospherische V10 van de Lamborghini Gallardo? Heeeeeeng, heeeeeeeeng, heeeeeeeeeeeeng. Een V6 dan? Heeeeeeeeeeeeng. Een vierpitter met fuitende(?) turbo? Heeeeeeeeeeeng. Je begrijpt het al. Elke auto klinkt als een opgevoerde Miele stofzuiger (maar dan met versnellingen). Ik kan het niet aanhoren. Wat een slechte soundtrack. Dit nodigt niet alleen NIET uit tot racen. Dit WEERHOUD je van racen!

Wauwie!
Sensatie, dat is dit spel dus vreemd. Is er dan echt niks goed? Nouououou, jaweeeeel. Het spel ziet er waanznnig mooi, te gaaf, retestrak en geil uit. Prachtige schitteringen, auto’s bordevol details en kunstzinnige omgevingen. Echt een plaatje. Maar, helaas toch een keerzijde. Het is allemaal wel erreg mooi. Erg clean. Glad, glimmend, diepe kleuren. Mooi: jazeker. Realistisch? Niet in deze wereld. Maar he! Daar kan ik best mee leven hoor. Dan maar fake. De auto’s en de omgeving zijn toevallig wel vet-strak. Fantastisch.

Fantastisch... fantastisch. Een woord dat bij dit spel past? Nee, wat mij betreft niet. Ik kan nog veel meer over het spel vertellen. De circuits, de auto’s, wat achtergrondinformatie. Maar nee, ik doe dat niet. Ik heb er geen zin in nog meer aandacht aan dit spel te geven. Elke keer dat ik het spel zie staan, elke keer dat ik het over dit spel heb, raast er een golf van teleurstelling en spijt door mijn lichaam. Spijt dat ik (zoveel) geld heb neergelegd voor dit brouwsel. Zelfs spijt dat ik kostbare tijd heb geinvesteerd in het spelen van deze game. De disc Van Gran Turismo 5 heeft in totaal zes keer – zes hele pogingen!- de binnenkant van de Playstation gezien. Verkopen, dat doe ik dan weer niet. Ik wil hem gewoon hebben. Ik wil over 10 jaar de disc en weer eens indoen. Denken aan vroegere tijden, en dromen hoe het toen was. Enwaarschijnlijk concluderen: wat een waardeloos spel... al sinds hij uitkwam. Waar dit spel exeleert? Stofhappen. Stofhappen en achter je rug om zijn middelvinger naar je opsteken. “I’ve got u sucker! You bought me and I suck. I fucked you. Suckerrrrrrrrrrr.”

Teksten en afbeeldingen : R.C. Koolstra
Website : J.P. Verbeek

Contact : info@rijimpressie.com