- Need for Speed The Run
-
Ontwikkelaar : Electronic Arts Genre : Race Release Date : 18-11-2011 Platform : PC
Xbox 360
Playstation 3
Nintendo WII
Nintendo 3DS
Ik weet het nog goed, het allereerste deel van Need for Speed. Wat een verslavend en cool spel was dat. Wat heb ik als klein jongetje hiervan genoten. En eigenlijk kan ik de meeste daarop volgende delen ook zeker waarderen. Maar toch verdween de magie langzamerhand een beetje. Het concept bleef maar veranderen, de koers van Need for Speed leek zoek. Met Shift en Hot Pursuit maakten ze echter veel goed. Twee uitstekende – zij het heel verschillende – games. En nu het laatste deel, The Run. Een ‘Run’ naar de winkel, of toch niet?
Ai
Het was even slikken toen ik voor de eerste keer ‘The Run’ speelde. Het was een demo, en net op dat moment was ik (weer) druk met Hot Pursuit (HP). Want wat is dat een gaaf spel! Heerlijke graphics, driften met je ogen dicht. Niet realistisch, maar wel onwijs cool. En The Run, dat was een downloadable demo – nu is het overigens tevergeefs zoeken naar de demo’s, deze zijn al een tijdje terug verwijderd -, maar wat viel dat tegen! Mijn vriendin geloofde niet dat dit dé nieuwe Need for Speed was. ‘Ziet eruit als een tien jaar oud spel. Wat slecht!’. En ze had gelijk. Wat een slechte graphics. En, wat een slechte gameplay. Ik heb het drie keer geprobeerd, maar het was huilen met de pet op. De demo? Een hele dikke afkeur!
Maar toch, het bleef kriebelen. ‘Hij kan toch niet echt zo slecht zijn?’ Neeeeeeh, dat kan niet. ‘Het zal de demo zijn geweest. Die is gewoon slecht.’ Dus hard op zoek naar iemand met dit nieuwe deel van Need for speed. En... die was nergens te vinden. Niemand in mijn omgeving had het lef geld uit te geven aan The Run. Niemand. En dat terwijl ik er zo 5 kan opnoemen die Need for Speed HP hebben. Vast allemaal de demo geprobeerd...?
Het moet!
Maar ik ben gezwicht. Ik kon het niet meer aan. Ik moest en zou het echte spel spelen. Dan maar het risico van een fiasco lopen. Zo erg kan het toch niet zijn? Dus het spel werd besteld. En, ik heb er nog geen spijt van. Nee, het is – bij lange na – niet zo goed als HP. Nee, het rijdt niet zo lekker, driften bijvoorbeeld is stukken moeilijker. Het lijkt ook iets minder mooi qua graphics... of lijkt dat maar zo? Maar het is wel gewoon weer een hele leuke ‘wegspeel-game’. Oja, één flinke domper: wat een slechte en irritante verhaallijn! Dikke crap.
Aangezien de verhaallijn in een racegame een optie is, laat ik die verder links liggen. Want waar draait het om? Juist: rijgedrag, geluid, graphics en de circuits. We gaan ze af. Allereerst het rijgedrag. Zoals gezegd minder dan Hot Pursuit, maar nog altijd lekker. Het weggedrag is realistischer en driften stukken lastiger. Maar je voelt wel weer perfect aan wanneer je met je auto op de limiet rijdt. Een heerlijk gevoel dat ik ook graag in het echt ervaar. Dikke pluim, puntje extra. En – gelukkig – blijft het ondanks alles die lekkere ontspannen arcade racer. Gewoon, even, een paar rondjes racen als je thuiskomt van je werk of school. Ontspannen en niet teveel stressen.
Het geluid. Ja, top. Elke auto klinkt anders, heeft zijn eigen soundtrack. Je wilt het verschil horen tussen een fluitende turbo, een zijdezacht lopende zescilinder en een brullende V10. Dat maakt een groot deel van het gevoel. Je wilt in die andere auto stappen voor die andere beleving. En dat doe je hier.Prachtig. En keuze uit verschillende auto’s is er gelukkig genoeg!
Door naar de graphics. Mooi. Dat dekt de lading in één woord. Of is het misschien ‘erg mooi’? De auto’s, de omgeving, de weerseffecten, het ziet er allemaal prachtig uit. Tooooooop!
Tot slot de speelomgeving / de track / het circuit. Zeker niet onbelangrijk. De track bestaat uit één hele lange route dwars door de Verenigde Staten. Je neemt deel aan een race van San Francisco naar New York. Deze route is onderverdeeld in verschillende etappes. Lange snelle stukken Highway, drukke steden en prachtige bergroutes. Sommige routes deden mij smachten naar het echte werk. Een roadtrip over deze kronkelende wegen... Wauw! Genieten... zelfs achter je computer.
Maar, terug naar de ‘track’. Je hebt verschillende etappes en verschillende uitdagingen. Voor elke race krijg je jouw objectives te horen. ‘Haal 10 racers in. Versla je tegenstander. Haal de zes checkpoint binnen de gestelde tijd.’ Vrij basic doelen die je MOET halen om verder te komen in het spel. Niet gehaald? Dan moet je de race overnieuw doen. In een latere race extra deelnemers inhalen is geen optie.
Zoals je hebt gelzen is eigenlijk alles – op het vervelende verhaal na – prima in orde. Het is weer een echte Need For Speed wat mij betreft. Niet het pure van de eerste paar delen, maar wel weer een lekkere arcade racer. Moet je dan nu direct naar de winkel ‘runnen’ om hem aan te schaffen? Mja... Maar let wel goed op de prijs. Vijftig euro is hij mij niet waard, maar mocht je hem zien liggen voor een euro of 25, meenemen dat spel. Ik denk niet dat je daar spijt van gaat krijgen.
Leuk, vermakelijk en mooi. Dat zijn de kernwoorden bij dit spel.
Ai
Het was even slikken toen ik voor de eerste keer ‘The Run’ speelde. Het was een demo, en net op dat moment was ik (weer) druk met Hot Pursuit (HP). Want wat is dat een gaaf spel! Heerlijke graphics, driften met je ogen dicht. Niet realistisch, maar wel onwijs cool. En The Run, dat was een downloadable demo – nu is het overigens tevergeefs zoeken naar de demo’s, deze zijn al een tijdje terug verwijderd -, maar wat viel dat tegen! Mijn vriendin geloofde niet dat dit dé nieuwe Need for Speed was. ‘Ziet eruit als een tien jaar oud spel. Wat slecht!’. En ze had gelijk. Wat een slechte graphics. En, wat een slechte gameplay. Ik heb het drie keer geprobeerd, maar het was huilen met de pet op. De demo? Een hele dikke afkeur!
Maar toch, het bleef kriebelen. ‘Hij kan toch niet echt zo slecht zijn?’ Neeeeeeh, dat kan niet. ‘Het zal de demo zijn geweest. Die is gewoon slecht.’ Dus hard op zoek naar iemand met dit nieuwe deel van Need for speed. En... die was nergens te vinden. Niemand in mijn omgeving had het lef geld uit te geven aan The Run. Niemand. En dat terwijl ik er zo 5 kan opnoemen die Need for Speed HP hebben. Vast allemaal de demo geprobeerd...?
Het moet!
Maar ik ben gezwicht. Ik kon het niet meer aan. Ik moest en zou het echte spel spelen. Dan maar het risico van een fiasco lopen. Zo erg kan het toch niet zijn? Dus het spel werd besteld. En, ik heb er nog geen spijt van. Nee, het is – bij lange na – niet zo goed als HP. Nee, het rijdt niet zo lekker, driften bijvoorbeeld is stukken moeilijker. Het lijkt ook iets minder mooi qua graphics... of lijkt dat maar zo? Maar het is wel gewoon weer een hele leuke ‘wegspeel-game’. Oja, één flinke domper: wat een slechte en irritante verhaallijn! Dikke crap.
Aangezien de verhaallijn in een racegame een optie is, laat ik die verder links liggen. Want waar draait het om? Juist: rijgedrag, geluid, graphics en de circuits. We gaan ze af. Allereerst het rijgedrag. Zoals gezegd minder dan Hot Pursuit, maar nog altijd lekker. Het weggedrag is realistischer en driften stukken lastiger. Maar je voelt wel weer perfect aan wanneer je met je auto op de limiet rijdt. Een heerlijk gevoel dat ik ook graag in het echt ervaar. Dikke pluim, puntje extra. En – gelukkig – blijft het ondanks alles die lekkere ontspannen arcade racer. Gewoon, even, een paar rondjes racen als je thuiskomt van je werk of school. Ontspannen en niet teveel stressen.
Het geluid. Ja, top. Elke auto klinkt anders, heeft zijn eigen soundtrack. Je wilt het verschil horen tussen een fluitende turbo, een zijdezacht lopende zescilinder en een brullende V10. Dat maakt een groot deel van het gevoel. Je wilt in die andere auto stappen voor die andere beleving. En dat doe je hier.Prachtig. En keuze uit verschillende auto’s is er gelukkig genoeg!
Door naar de graphics. Mooi. Dat dekt de lading in één woord. Of is het misschien ‘erg mooi’? De auto’s, de omgeving, de weerseffecten, het ziet er allemaal prachtig uit. Tooooooop!
Tot slot de speelomgeving / de track / het circuit. Zeker niet onbelangrijk. De track bestaat uit één hele lange route dwars door de Verenigde Staten. Je neemt deel aan een race van San Francisco naar New York. Deze route is onderverdeeld in verschillende etappes. Lange snelle stukken Highway, drukke steden en prachtige bergroutes. Sommige routes deden mij smachten naar het echte werk. Een roadtrip over deze kronkelende wegen... Wauw! Genieten... zelfs achter je computer.
Maar, terug naar de ‘track’. Je hebt verschillende etappes en verschillende uitdagingen. Voor elke race krijg je jouw objectives te horen. ‘Haal 10 racers in. Versla je tegenstander. Haal de zes checkpoint binnen de gestelde tijd.’ Vrij basic doelen die je MOET halen om verder te komen in het spel. Niet gehaald? Dan moet je de race overnieuw doen. In een latere race extra deelnemers inhalen is geen optie.
Zoals je hebt gelzen is eigenlijk alles – op het vervelende verhaal na – prima in orde. Het is weer een echte Need For Speed wat mij betreft. Niet het pure van de eerste paar delen, maar wel weer een lekkere arcade racer. Moet je dan nu direct naar de winkel ‘runnen’ om hem aan te schaffen? Mja... Maar let wel goed op de prijs. Vijftig euro is hij mij niet waard, maar mocht je hem zien liggen voor een euro of 25, meenemen dat spel. Ik denk niet dat je daar spijt van gaat krijgen.
Leuk, vermakelijk en mooi. Dat zijn de kernwoorden bij dit spel.
